Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα αφιερωμένο θα μπορούσα να πω σε μια γενιά Ελλήνων που έζησε πολύ δύσκολα χρόνια. Ο Βαγγέλης βλέπει για πρώτη φορά τον πατέρα του σε ηλικία 4 ετών, όταν αυτός επιστρέφει από τον πόλεμο στη Μικρά Ασία. Τη χαρά για την επιστροφή του όμως ακολουθεί η πίκρα, το φαρμάκι στην ψυχή, όταν τον στέλνουν να δουλέψει σε έναν τσομπάνη για να φέρει λεφτά και να θρέψει τους γονείς και τα αδέρφια του.
Σε όλο το βιβλίο η συγγραφέας με αφορμή τη ζωή του Βαγγέλη μας περιγράφει γεγονότα που στιγμάτισαν τη χώρα μας, δοσμένα με τη ματιά του απλού ανθρώπου. Ο Βαγγέλης και όσοι άλλοι έχουν κάποιο ρόλο στην ιστορία του παλεύουν καθημερινά για να έχουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και μετά ο εμφύλιος. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρακολουθείς μέσα από τις ζωές των πρωταγωνιστών πώς επηρέασαν τα σημαντικά αυτά γεγονότα την καθημερινότητά τους και πόσο πάλεψαν για να καταφέρουν να επιβιώσουν.
Εκτός όμως από την ιστορική αναδρομή που γίνεται μέσω της διήγησης, ταυτόχρονα έχουμε και το κοινωνικό τμήμα του βιβλίου, όπου μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων του Βαγγέλη με τους υπόλοιπους γίνονται φανερά η ανθρώπινη κακία και η καλοσύνη, το θάρρος και η αγάπη.
Λοιπόν. Το βιβλίο είναι ωραίο. Η ιδέα είναι πολύ καλή, και η εφαρμογή της στην πράξη επίσης είναι καλή. Δεν κουράζει, δεν πλατειάζει πουθενά, τα ιστορικά γεγονότα περιγράφονται όσο πρέπει ώστε να κατανοήσει ο αναγνώστης τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής χωρίς να μοιάζει με βιβλίο ιστορίας.
Όμως κατά την προσωπική μου άποψη το βιβλίο έχει κάποια προβλήματα. Είναι πολλά τα άτομα που συμμετέχουν. Οι οικογένειες είναι πολυμελείς, τα αδέρφια και οι λοιποί συγγενείς πολλοί, και συχνά όταν αναφερόταν ένα όνομα έψαχνα να δω ποιος είναι αυτός και σε ποιο σημείο της ιστορίας έχει ξαναεμφανιστεί. Θα βοηθούσε να υπάρχει μια λίστα με τα ονόματα και τη σχέση τους με το Βαγγέλη κάπου στην αρχή του βιβλίου πιστεύω. Επίσης, κάποια πρόσωπα εμφανίζονται, παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και μετά... εξαφανίζονται. Θα ήθελα να μάθω τι συνέβη μαζί τους, νομίζω ότι τελείωσε λίγο απότομα η ιστορία σε ότι τους αφορά.
Βαθμολογία: 7/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Οκτώβρης του 1922 ήταν, όταν ο Βαγγέλης άκουσε τη φράση: «Νά ο πατέρας σου Βαγγελάκη!»
Οκτώβρης του 1923 ήταν, όταν η μάνα του έφερνε στο κόσμο άλλο ένα αγόρι. Οκτώβρης επίσης, όταν ο τοκογλύφος απειλούσε πως θα τους πετάξει έξω από το σπίτι, φέρνοντας στην καρδιά τους την απελπισία.
Οκτώβρης του 1929, όταν δεν θα μπορούσε να πάει σχολείο, όσο κι αν το λαχταρούσε, αλλά θα τον πουλούσαν αναγκαστικά σε έναν τσοπάνη στο Καμάρι για τριακόσιες δραχμές τον μήνα, και ένα φόρτωμα σιτάρι… για την επιβίωση...
Οκτώβρης ήταν ο μήνας των μεγάλων δυστυχιών του, μήνας επίφοβος... Στις είκοσι οκτώ Οκτωβρίου του 1940 στρατολογήθηκε για τον πόλεμο με τους Ιταλούς.
12 Οκτώβρη 1944 έφυγαν οι Γερμανοί από την Αθήνα. Μα τότε άρχισε μια νέα περιπέτεια. Τη χαρά της απελευθέρωσης διαδέχτηκαν νέα δεινά, αδελφικό αιματοκύλισμα, οδυρμός… Κι όμως, ο Βαγγέλης, στο πρόσωπο της γλυκιάς Αντωνίας θα βρει την ελπίδα και τη συναισθηματική θαλπωρή που πάντα του έλειψε, θα μάθει να μη φοβάται αυτόν τον πικρό μήνα Οκτώβρη της δύσκολης ζωής του. Η Αντωνία θα τον περάσει από την πύλη του φόβου, στα λιβάδια της αγάπης, της ελπίδας, της χαράς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου