27/10/17

Ο μυστικός λόγος, του Τομ Ρομπ Σμιθ


Όταν το πήρα δεν ήξερα ότι ήταν συνέχεια από το "Παιδί 44", αλλιώς ίσως φρόντιζα να προμηθευτώ εκείνο πρώτα. Πάντως δεν είχα πρόβλημα να το διαβάσω, φαίνεται πως είναι αυτοτελή τα βιβλία, το καθένα μια ιστορία.
Γενικά, όποια βιβλία αναφέρονται στην ιστορία χωρών που ανήκαν στο λεγόμενο "Ανατολικό μπλοκ" και είχαν κλειστά τα σύνορά τους για τους πολίτες των υπόλοιπων κρατών, μου ασκούν μια γοητεία. Έτσι και αυτό, έχει αναφορές στη ζωή των πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν. Ο Λέο, πρώην αξιωματικός της Υπηρεσίας που ήταν υπεύθυνη να κάνει συλλήψεις των "αντιφρονούντων" με το Σταλινικό καθεστώς, τώρα ανήκει στο τμήμα ανθρωποκτονιών. Μέχρι που κάποια στιγμή αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του και να αντιμετωπίσει ανθρώπους που είχε στείλει στην εξορία (στα γκούλαγκ) προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της Φράιρα, μιας γυναίκας την οικογένεια της οποίας είχε καταστρέψει στο παρελθόν. 
Χωρίζω αυθαίρετα το βιβλίο σε τρία τμήματα και εξηγώ: 
Στο πρώτο τμήμα, περίπου τις πρώτες 100- 120 σελίδες, η πλοκή είναι αργή. Αν εξαιρέσω τα πρώτα κεφάλαια που υπάρχει έντονη δράση αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τη σύνδεση μεταξύ τους ή με τα ακόλουθα κεφάλαια, είναι λίγο βαρετό. Μέχρι την εμφάνιση της Φράιρα.
Το δεύτερο τμήμα είναι πάρα πολύ ωραίο. Καθαρόαιμη περιπέτεια, με γρήγορη πλοκή, εξελίξεις που πολλές φορές με άφησαν με ανοιχτό στόμα και αναγκαζόμουν να ξαναδιαβάσω την πρόταση για να βεβαιωθώ ότι διάβασα σωστά. Εξιστορεί τις συνθήκες μεταφοράς των εξόριστων στα γκούλαγκ και τη ζωή τους εκεί, εντάσσοντας στην ιστορία και τον Λέο που ως πρώην μέλος της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφαλείας αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με την οργή και το μίσος των ανθρώπων που ο ίδιος είχε στείλει στην εξορία. Είναι ξεκάθαρα το καλύτερο και πιο δυνατό μέρος του βιβλίου. 
Τρίτο τμήμα: από τη στιγμή που επιστρέφει στην Μόσχα και συναντά ξανά τη Φράιρα. Δεν μου άρεσε. Η πλοκή ήταν σωστά ενταγμένη στο ιστορικό πλαίσιο, με αληθοφάνεια, αλλά δεν με κάλυψε η αιτιολόγηση των πράξεων των πρωταγωνιστών. Ιδιαίτερα η συμπεριφορά της Φράιρα με ξένισε αρκετά. 
Σε γενικές γραμμές μου άρεσε το βιβλίο, ή μάλλον σωστότερα ο τρόπος γραφής του Smith, και θα ήθελα να διαβάσω και τα άλλα δύο βιβλία του. 

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Σοβιετική 'Ένωση, 1956. Μετά τον θάνατο του Στάλιν, ένα βίαιο καθεστώς αρχίζει να καταρρέει. Πίσω του αφήνει μια κοινωνία όπου οι αστυνομικοί είναι οι εγκληματίες και οι εγκληματίες αθώοι. Ο διάδοχος του Στάλιν, Χρουστσόφ, υπόσχεται μεταρρυθμίσεις. Εξακολουθούν όμως να υφίστανται ενεργές δυνάμεις που δεν μπορούν ούτε να συγχωρήσουν ούτε να ξεχάσουν το παρελθόν. Ο Λέο Ντεμίντοφ -πρώην αξιωματικός της MGB, της υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας- βιώνει τη δική του κόλαση. Τα δύο κορίτσια που υιοθέτησε με τη γυναίκα του, Ραΐσα, δεν τον έχουν συγχωρήσει ακόμη για τη συμμετοχή του στην άγρια δολοφονία των γονιών τους. Και δεν είναι οι μόνες. Ο Λέο, η Ραΐσα, και η οικογένεια τους διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο από ένα πρόσωπο που μισεί τον Λέο. Ένα πρόσωπο που έχει μεταμορφωθεί στην υπεράνω πάσης υποψίας απόλυτη μορφή εκδικητή. Ο απεγνωσμένος αγώνας του Λέο να σώσει την οικογένεια του θα τον παρασύρει από τα άγρια σιβηρικά γκουλάγκ στα βάθη του εγκληματικού υπόκοσμου, και από εκεί στην καρδιά της ουγγρικής εξέγερσης - και στα έγκατα μιας κόλασης όπου η λύτρωση είναι εύθραυστη σαν το γυαλί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου