Η τριλογία του Endgame. Δώδεκα παίχτες ηλικίας από 12- 17 ετών με καταγωγή από αρχαίους πολιτισμούς (από τους οποίους κατάγονται όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη μας) εκπαιδεύονται σε όλη τους τη ζωή για το endgame. Κανείς δεν έχει μαγικές δυνάμεις, όλοι βασίζονται στα όσα έχουν διδαχθεί στην εκπαίδευσή τους που διαρκεί όλη τους τη ζωή. Κάθε μια από τις φυλές εκπαιδεύει ένα άτομο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το οποίο όταν "ΑΥΤΟΙ" αποφασίσουν θα κληθεί να παίξει στο endgame, που θα έχει έναν μόνο νικητή. Η φυλή του νικητή θα επιβιώσει, όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός του πλανήτη θα αφανιστεί.
Έρωτας με την πρώτη ματιά που έριξα στο οπισθόφυλλου του πρώτου τόμου, μόλις κυκλοφόρησε. Έρωτας τρελός όμως, το ήθελα φριχτά αυτό το βιβλίο αλλά δεν είχα λεφτά να το πάρω. Μέχρι που κυκλοφόρησε ο δεύτερος τόμος και ο άντρας μου αμέσως μόλις είδε ότι υπάρχει κασετίνα που έχει και τους δύο τόμους και μάλιστα με μειωμένη τιμή, πήγε και μου την πήρε (φαντάσου πόσο τον είχα ζαλίσει τον άνθρωπο που τσακίστηκε να τα πάρει μόλις τα βρήκε σε προσφορά).
Ακόμη θυμάμαι την στεντόρια φωνή που έβγαλα σαν καλλιτέχνης της όπερας τραγουδώντας εξαιρετικά μελωδικά "Ω, το endgame, τι ευτυχία αγαπητέ μου και ευχαριστώ πολύ"... καλά, εντάξει, απλά γκάριζα "Ααααααα, το endgame, το endgame, το endgame, το endgame..κτλ" χοροπηδώντας σαν κατσίκι πάνω- κάτω μέχρι να λαχανιάσω και να πατήσω τον μικρό που χοροπήδαγε δίπλα μου χωρίς να ξέρει γιατί. Εν πάση περιπτώση, χάρηκα πάρα πολύ που το απέκτησα, και μετά έβαλα και τα δύο βιβλία σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου χωρίς να τα διαβάσω, περιμένοντας να βγει και το τρίτο μέρος.
Λόγοι ανωτέρας βίας (κάποιοι συζητούσαν για το βιβλίο δηλαδή) με ανάγκασαν να διαβάσω τον πρώτο τόμο παρά τη θέλησή μου -τραβάτε με και ας κλαίω το λένε αλλιώς αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε . Δεν με ενθουσίασε, όμως μου άρεσε. Χρειάστηκε βέβαια να αντικαταστήσω τον σελιδοδείκτη με ένα χαρτί στο οποίο είχα σημειώσει το όνομα, τη φυλή και τυχόν βασικά χαρακτηριστικά των παιχτών, αφού οι πρωταγωνιστές είναι δώδεκα (όσες και οι φυλές) και η ιστορία προχωρά με αφηγήσεις από όλους τους και εγώ συνήθως χάνω τη μπάλα όταν τα πρόσωπα μιας ιστορίας ξεπερνούν τα τρία. Κατάφερα να κρατηθώ και δεν προχώρησα στο δεύτερο βιβλίο, το άφησα στην άκρη και περίμενα. Και τώρα που πια έχω όλη την τριλογία στα χέρια μου έκανα μια επανάληψη το πρώτο βιβλίο και τα διάβασα όλα μαζί.
Λοιπόν. Η ιδέα είναι εξαιρετική. Είναι άλλη μια τριλογία που μπορεί να χαρακτηριστεί "young- adult", επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φαντασίας. Οι περιγραφές είναι επαρκείς, καταλήγεις να έχεις μια γενική εικόνα στο μυαλό και για τους δώδεκα πρωταγωνιστές τόσο για την εμφάνιση όσο και για το χαρακτήρα τους και τον τρόπο που μεγάλωσαν. Επίσης είναι ωραίο που διαδραματίζεται σε πολλά μέρη της γης και δεν είναι στατικό, ενώ προσπαθεί να περάσει και κάποια μηνύματα για την αγάπη, τη συνεργασία και το ότι οι ικανότητες δεν εξαρτώνται από την εξωτερική εμφάνιση και τις τυχόν αναπηρίες.
Όμως έχω δύο βασικά προβλήματα με τα βιβλία: το πρώτο είναι ότι οι ικανότητες των παιχτών είναι υπερφυσικές. Το παρακάνανε οι συγγραφείς, αλήθεια. Με ενόχλησαν πολλές φορές οι υπερβολικές δυνάμεις των παιχτών, οι ηγετικές τους ικανότητες και η αλάνθαστη κρίση τους και κυρίως οι γνώσεις που είχαν για τα πάντα, από τις αρχαίες θρησκείες μέχρι αποκωδικοποίηση. Ήταν λίγο (;;;) υπερβολικό.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η εμμονή στις λεπτομέρειες. Εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές των πάντων. Δεν με ενδιαφέρει να διαβάσω ακριβώς στις πόσες μοίρες και με ποιά ταχύτητα σήκωσε το πόδι του ο ένας παίχτης για να χτυπήσει το σαγόνι του άλλου (μπορώ και εγώ να είμαι υπερβολική στις λεπτομέρειες όταν θέλω) ή ότι "ακολούθησε το αυτοκίνητο πηγαίνοντας βόρεια, μετά ανατολικά, μετά βόρεια και ανατολικά, ανατολικά, βόρεια, ανατολικά" (αυτό πραγματικά το λέει μέσα στο βιβλίο).
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι πιθανότατα απευθύνεται σε κοινό μικρότερο σε ηλικία από εμένα. Ή πάλι, μπορεί να έχει εξαντληθεί η ανοχή μου για βιβλία που δεν μου πολυταιριάζουν. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να φταίνε και οι προσδοκίες που είχα από την τριλογία, πάντως γεγονός είναι ότι ενώ το πρώτο βιβλίο ("Το κάλεσμα") μου άρεσε πολύ, το δεύτερο ("Το κλειδί του ουρανού") δεν με ενθουσίασε αλλά εντάξει, το διάβασα ευχάριστα. Το πρόβλημα ήταν στο τρίτο βιβλίο ("Οι κανόνες του παιχνιδιού") που δεν μου άρεσε καθόλου και δεν ήταν ταιριαστό για κλείσιμο μιας τριλογίας αυτού του επιπέδου.
Παρόλα αυτά, είναι κάτι διαφορετικό, κάτι σύγχρονο και όμορφο που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί.
Βαθμολογία: 6/10
Θεματοφύλακες λογοτεχνών
Το πρώτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2016/12/endgame.html
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame.html
Το τρίτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame_25.html
Έρωτας με την πρώτη ματιά που έριξα στο οπισθόφυλλου του πρώτου τόμου, μόλις κυκλοφόρησε. Έρωτας τρελός όμως, το ήθελα φριχτά αυτό το βιβλίο αλλά δεν είχα λεφτά να το πάρω. Μέχρι που κυκλοφόρησε ο δεύτερος τόμος και ο άντρας μου αμέσως μόλις είδε ότι υπάρχει κασετίνα που έχει και τους δύο τόμους και μάλιστα με μειωμένη τιμή, πήγε και μου την πήρε (φαντάσου πόσο τον είχα ζαλίσει τον άνθρωπο που τσακίστηκε να τα πάρει μόλις τα βρήκε σε προσφορά).
Ακόμη θυμάμαι την στεντόρια φωνή που έβγαλα σαν καλλιτέχνης της όπερας τραγουδώντας εξαιρετικά μελωδικά "Ω, το endgame, τι ευτυχία αγαπητέ μου και ευχαριστώ πολύ"... καλά, εντάξει, απλά γκάριζα "Ααααααα, το endgame, το endgame, το endgame, το endgame..κτλ" χοροπηδώντας σαν κατσίκι πάνω- κάτω μέχρι να λαχανιάσω και να πατήσω τον μικρό που χοροπήδαγε δίπλα μου χωρίς να ξέρει γιατί. Εν πάση περιπτώση, χάρηκα πάρα πολύ που το απέκτησα, και μετά έβαλα και τα δύο βιβλία σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου χωρίς να τα διαβάσω, περιμένοντας να βγει και το τρίτο μέρος.
Λόγοι ανωτέρας βίας (κάποιοι συζητούσαν για το βιβλίο δηλαδή) με ανάγκασαν να διαβάσω τον πρώτο τόμο παρά τη θέλησή μου -τραβάτε με και ας κλαίω το λένε αλλιώς αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε . Δεν με ενθουσίασε, όμως μου άρεσε. Χρειάστηκε βέβαια να αντικαταστήσω τον σελιδοδείκτη με ένα χαρτί στο οποίο είχα σημειώσει το όνομα, τη φυλή και τυχόν βασικά χαρακτηριστικά των παιχτών, αφού οι πρωταγωνιστές είναι δώδεκα (όσες και οι φυλές) και η ιστορία προχωρά με αφηγήσεις από όλους τους και εγώ συνήθως χάνω τη μπάλα όταν τα πρόσωπα μιας ιστορίας ξεπερνούν τα τρία. Κατάφερα να κρατηθώ και δεν προχώρησα στο δεύτερο βιβλίο, το άφησα στην άκρη και περίμενα. Και τώρα που πια έχω όλη την τριλογία στα χέρια μου έκανα μια επανάληψη το πρώτο βιβλίο και τα διάβασα όλα μαζί.
Λοιπόν. Η ιδέα είναι εξαιρετική. Είναι άλλη μια τριλογία που μπορεί να χαρακτηριστεί "young- adult", επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φαντασίας. Οι περιγραφές είναι επαρκείς, καταλήγεις να έχεις μια γενική εικόνα στο μυαλό και για τους δώδεκα πρωταγωνιστές τόσο για την εμφάνιση όσο και για το χαρακτήρα τους και τον τρόπο που μεγάλωσαν. Επίσης είναι ωραίο που διαδραματίζεται σε πολλά μέρη της γης και δεν είναι στατικό, ενώ προσπαθεί να περάσει και κάποια μηνύματα για την αγάπη, τη συνεργασία και το ότι οι ικανότητες δεν εξαρτώνται από την εξωτερική εμφάνιση και τις τυχόν αναπηρίες.
Όμως έχω δύο βασικά προβλήματα με τα βιβλία: το πρώτο είναι ότι οι ικανότητες των παιχτών είναι υπερφυσικές. Το παρακάνανε οι συγγραφείς, αλήθεια. Με ενόχλησαν πολλές φορές οι υπερβολικές δυνάμεις των παιχτών, οι ηγετικές τους ικανότητες και η αλάνθαστη κρίση τους και κυρίως οι γνώσεις που είχαν για τα πάντα, από τις αρχαίες θρησκείες μέχρι αποκωδικοποίηση. Ήταν λίγο (;;;) υπερβολικό.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η εμμονή στις λεπτομέρειες. Εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές των πάντων. Δεν με ενδιαφέρει να διαβάσω ακριβώς στις πόσες μοίρες και με ποιά ταχύτητα σήκωσε το πόδι του ο ένας παίχτης για να χτυπήσει το σαγόνι του άλλου (μπορώ και εγώ να είμαι υπερβολική στις λεπτομέρειες όταν θέλω) ή ότι "ακολούθησε το αυτοκίνητο πηγαίνοντας βόρεια, μετά ανατολικά, μετά βόρεια και ανατολικά, ανατολικά, βόρεια, ανατολικά" (αυτό πραγματικά το λέει μέσα στο βιβλίο).
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι πιθανότατα απευθύνεται σε κοινό μικρότερο σε ηλικία από εμένα. Ή πάλι, μπορεί να έχει εξαντληθεί η ανοχή μου για βιβλία που δεν μου πολυταιριάζουν. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να φταίνε και οι προσδοκίες που είχα από την τριλογία, πάντως γεγονός είναι ότι ενώ το πρώτο βιβλίο ("Το κάλεσμα") μου άρεσε πολύ, το δεύτερο ("Το κλειδί του ουρανού") δεν με ενθουσίασε αλλά εντάξει, το διάβασα ευχάριστα. Το πρόβλημα ήταν στο τρίτο βιβλίο ("Οι κανόνες του παιχνιδιού") που δεν μου άρεσε καθόλου και δεν ήταν ταιριαστό για κλείσιμο μιας τριλογίας αυτού του επιπέδου.
Παρόλα αυτά, είναι κάτι διαφορετικό, κάτι σύγχρονο και όμορφο που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί.
Βαθμολογία: 6/10
Θεματοφύλακες λογοτεχνών
Το πρώτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2016/12/endgame.html
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame.html
Το τρίτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame_25.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου