23/6/17

Α μπε μπα μπλομ, του κ. M.J. Arlidge


Να ένα δίλημμα που δεν θα ήθελα ποτέ να αντιμετωπίσω: Σκότωσε ή θα σκοτωθείς. Πάνω σε αυτή τη σκέψη κατάφερε ο συγγραφέας και έστησε ολόκληρο μυθιστόρημα, με έναν παλαβό που απαγάγει διάφορα ζευγάρια και τα κρατά φυλακισμένα σε άθλιες συνθήκες μέχρι ο ένας από τους δύο να σκοτώσει τον άλλον.
Όταν διάβασα πρώτη φορά την περίληψη αρνήθηκα να διαβάσω το βιβλίο, επειδή φοβήθηκα ότι θα δώσει έμφαση στον ψυχισμό των απαχθέντων, στο πώς παίρνουν την απόφαση να σκοτώσουν και στα συναισθήματά τους κάθε στιγμή και δεν ήθελα να πιεστώ τόσο πολύ συναισθηματικά. Όμως από την άλλη είδα ότι ο κόσμος το αγάπησε, μεταφράστηκαν και πολλά ακόμη από τη σειρά, το βρήκα και σε καλή τιμή, ε, το διάβασα. Δεν είναι τελικά έτσι όπως φοβόμουν. Η έμφαση δίνεται στην αστυνομική διάσταση του μυθιστορήματος και στις ενέργειες της αστυνομίας και της Έλεν Γκρέις. Υπάρχουν και κάποιες σκηνές που είναι λίγο έντονες, αλλά τίποτα ιδιαίτερο.
Θα έλεγα ότι το βιβλίο υστερεί στην περιγραφή συναισθημάτων, δεν κατάφερε να με κάνει να συμπάσχω με κανέναν από όσους εμφανίζονται (θύτες, θύματα και αστυνομικούς). Επίσης, οι διάλογοι όπου υπάρχουν δεν έχουν ένταση και η αιτιολόγηση από τον ηθικό αυτουργό των δολοφονιών δεν με κάλυψε πλήρως.
Παρ' όλα αυτά το βιβλίο είναι καλά γραμμένο, μου κράτησε το ενδιαφέρον και πιστεύω ότι θα υπάρχει εξέλιξη στον τρόπο γραφής του συγγραφέα, οπότε σύντομα θα διαβάσω και το δεύτερο της σειράς.

Βαθμολογία: 7/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Το κορίτσι βγήκε μέσα από το δάσος μισοπεθαμένο.
Η ιστορία που διηγήθηκε ήταν απίστευτη. Αλλά αληθινή.
Κάθε λεξη φρικιαστική...
Μέρες αργότερα, βρίσκεται άλλος ένας απελπισμένος δραπέτης – κι αρχίζει να διαφαίνεται ένα συγκεκριμένο εγκληματικό μοτίβο. Δυάδες θυμάτων απάγονται, φυλακίζονται και στη συνέχεια έρχονται αντιμέτωπες με ένα φριχτό δίλημμα: να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν.
Θα προτιμούσες να χάσεις τη ζωή σου ή τα λογικά σου;
Η επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις έχει καταφέρει να δαμάσει τους δικούς της δαίμονες κατά την άνοδό της στην κορυφή. Ενώ ηγείται της έρευνας για τον εντοπισμό αυτού του αθέατου κτήνους, ανακαλύπτει ότι ίσως οι επιζώντες –η ζωντανή απόδειξη της υπογραφής του δράστη– να είναι αυτοί που κρατούν στα χέρια τους το κλειδί για τη λύση της υπόθεσης.
Κι αν δεν καταφέρει να τη λύσει, θα πεθάνουν κι άλλοι…

Οι δώδεκα αιώνιοι (Το πέρασμα 2), του κ. Justin Cronin


Μου άρεσε το βιβλίο. Δεν είχε τη μοναδικότητα του πρώτου τόμου (Το Πέρασμα), όλα όσα διαδραματίζονται είναι λίγο σαν κινηματογραφική ταινία, και το αρνητικό σε αυτό είναι ότι λίγο- πολύ τα έχεις ξαναδεί (ή ξαναδιαβάσει). Πάντως είναι πολύ καλογραμμένο, εξίσου καλή είναι και η μετάφραση- απόδοση στα ελληνικά.
Είναι από τις τριλογίες που ο ένας τόμος είναι συνέχεια του άλλου, οπότε όποιος δεν έχει διαβάσει "Το Πέρασμα" θα μπερδευτεί διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Επίσης, εγώ που το διάβασα πριν περίπου ένα χρόνο και ξέχασα σχεδόν όλους τους ήρωες, λίγο μπερδεύτηκα και δυσκολεύτηκα.
Σίγουρα το συστήνω σε όσους αρέσει η επιστημονική φαντασία, και σίγουρα θα περιμένω με αδημονία τον τρίτο τόμο της σειράς

Βαθμολογία: 9/10

Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/06/justin-cronin.html

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Το τέλος του κόσμου ήταν μόνο η αρχή.
Μετά το παγκόσμιο bestseller Το Πέρασμα, ο Τζάστιν Κρόνιν παρουσιάζει τους Δώδεκα Αιώνιους, το πολυαναμενόμενο δεύτερο μέρος της τριλογίας του.
Σ’ ένα εφιαλτικό παρόν, που δημιούργησε ο ίδιος ο άνθρωπος, τρία πρόσωπα άγνωστα μεταξύ τους προσπαθούν να προχωρήσουν μέσα στο χάος. Η Λίλα, γιατρός και σύντομα μητέρα, αν και έχει κλονιστεί από την εξάπλωση της βίας και της μόλυνσης, συνεχίζει να προετοιμάζεται για την άφιξη του παιδιού της την ώρα που η κοινωνία γύρω της καταρρέει. Ο Κίτριτζ, γνωστός στον κόσμο ως «ο Έσχατος του Ντένβερ», υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το οχυρό του και τώρα ταξιδεύει μόνος.
Η Έιπριλ, μια έφηβη που αγωνίζεται να κρατήσει το μικρό αδερφό της ασφαλή, σε ένα τοπίο θανάτου και ολέθρου. Οι τρεις τους θα ανακαλύψουν ότι δεν είναι εντελώς αφημένοι στη μοίρα τους… και ότι υπάρχει ελπίδα ακόμη και στην πιο σκοτεινή νύχτα.
Εκατό χρόνια στο μέλλον, η Έιμι με τους υπόλοιπους δίνουν μάχη για τη σωτηρία της ανθρωπότητας… χωρίς να γνωρίζουν ότι οι κανόνες έχουν αλλάξει.
Οι Δώδεκα Αιώνιοι, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα, δοσμένο από μια εξαιρετική λογοτεχνική πένα, αφηγείται μία επική όσο και συναρπαστική ιστορία αυτοθυσίας και επιβίωσης

15/6/17

Το πέρασμα (Το πέρασμα 1), του κ. Justin Cronin


Είναι το καλύτερο δυστοπικό μυθιστόρημα που έχω διαβάσει. Από τις πρώτες σελίδες και την αρχή της ιστορίας όπου μας εξηγεί πώς προέκυψε η καταστροφή του κόσμου όπως τον ξέρουμε, μέχρι τις τελευταίες σελίδες όπου ανακαλύπτουμε τι ακριβώς είναι "το πέρασμα" είναι ένα εξαιρετικό αφήγημα. 
Στο πρώτο 1/3 του βιβλίου μας παρουσιάζει το πείραμα του στρατού και τον τρόπο με τον οποίο η κατάσταση ξέφυγε από τα χέρια τους και οδήγησε στην καταστροφή του κόσμου. Ακούγεται βαρετό; Δεν είναι, καθόλου. Μας παρουσιάζει βασικούς πρωταγωνιστές που παίζουν τεράστιο ρόλο στην πλοκή, άλλοι χάνονται, άλλοι επανέρχονται, άλλοι αλλάζουν, όλοι όμως προσθέτουν ένα λιθαράκι μικρό ή μεγάλο στην εξέλιξη της ιστορίας. 
Και αφού τελειώσει με την επεξήγηση του πώς και γιατί φτάσαμε στην καταστροφή του κόσμου, περνάει στη νέα μορφή της κοινωνίας που ανέπτυξαν οι επιζήσαντες της καταστροφής και πλέον μας συστήνονται οι βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου (και προφανώς ολόκληρης της τριλογίας). Και κάπου εδώ αρχίζει να διακρίνεται αυτό που κάνει το βιβλίο μοναδικό στο είδος του.
Υπάρχει ανάλυση της καθημερινής δομής και του τρόπου ζωής της κοινωνίας. Οι δουλειές τους, η τεχνολογία που χρησιμοποιούν, η διατροφή, τα ρούχα, οι συνήθειες, όλα όσα συνθέτουν την καθημερινότητα εξηγούνται και παρουσιάζονται σε βαθμό που δεν κουράζει αλλά είναι επαρκής για να φτιάξεις μια εικόνα στο μυαλό σου. Και οι σκηνές δράσης που περιγράφονται είναι δοσμένες με τέτοιο τρόπο που είναι σαν να βλέπεις ταινία χωρίς κουραστικές περιττές λεπτομέρειες. 
Το εντυπωσιακό είναι ότι σε όλον αυτόν τον τεράστιο όγκο των χιλίων πυκνογραμμένων σελίδων, δεν θα αφαιρούσα ούτε μια σελίδα!! Δεν υπάρχουν περιττές λεπτομέρειες, δεν πλατειάζει και δεν πολυλογεί. Όλα όσα λέει κάπου χρειάζονται και είναι δοσμένα με τρόπο κατάλληλο ώστε να γίνει εικόνα μέσα στο μυαλό (τουλάχιστον το δικό μου). 
Το συστήνω το βιβλίο σε όλους όσους αρέσουν τα δυστοπικά μυθιστορήματα, είναι κλάσεις ανώτερο από τα υπόλοιπα που έχουν πέσει στα χέρια μου. 

Βαθμολογία: 9/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Συνέβη γρήγορα. Τριάντα δύο λεπτά για να πεθάνει ένας κόσμος και να γεννηθεί ένας άλλος.
Αρχικά, το αδιανόητο: η παραβίαση των συστημάτων ασφαλείας σε μία μυστική εγκατάσταση της αμερικανικής κυβέρνησης απελευθερώνει το τερατώδες αποτέλεσμα ενός ανατριχιαστικού στρατιωτικού πειράματος. Ύστερα, η φρίκη: μία νύχτα χάους και μακελειού δίνει τη θέση της στην ανατολή ενός έθνους, και τελικά ενός κόσμου, για πάντα αλλαγμένου. Το μόνο που απομένει στους επιζήσαντες είναι ο μακρύς αγώνας μπροστά τους και ένα μέλλον όπου κυβερνά ο φόβος: ένα μέλλον κατακλυσμένο από σκοτάδι και από θάνατο...
Καθώς ο πολιτισμός καταρρέει και από τα συντρίμμια του αναδύεται ένα πρωτόγονο τοπίο κυνηγών και κυνηγημένων, δύο άνθρωποι επιχειρούν να διαφύγουν, αναζητώντας καταφύγιο: o Μπραντ Βόλγκαστ, πράκτορας του FBI, και η Έιμι Χάρπερ, μια εξάχρονη ορφανή, φυγάδας από το μοιραίο επιστημονικό πρόγραμμα. Ο Βόλγκαστ είναι αποφασισμένος να την προστατέψει από τη φρίκη, όμως για την Έιμι η προσπάθεια να ξεφύγει είναι απλά η αρχή μιας πολύ μεγαλύτερης οδύσσειας προς ένα χρόνο και έναν τόπο όπου θα κληθεί να δώσει τέλος σε κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει.
Το "Πέρασμα" είναι μια καταιγιστικά συναρπαστική περιπέτεια και ένα επικό χρονικό της ανθρώπινης ανθεκτικότητας απέναντι σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή και έναν ασύλληπτο κίνδυνο. Η ευφάνταστη αφήγηση, η έξοχη γραφή και η διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη φύση χαρακτηρίζουν ένα μνημειώδες και υπερβατικό έργο της σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας.

9/6/17

Endgame, όλη η τριλογία

Η τριλογία του Endgame. Δώδεκα παίχτες ηλικίας από 12- 17 ετών με καταγωγή από αρχαίους πολιτισμούς (από τους οποίους κατάγονται όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη μας)  εκπαιδεύονται σε όλη τους τη ζωή για το endgame. Κανείς δεν έχει μαγικές δυνάμεις, όλοι βασίζονται στα όσα έχουν διδαχθεί στην εκπαίδευσή τους που διαρκεί όλη τους τη ζωή. Κάθε μια από τις φυλές εκπαιδεύει ένα άτομο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το οποίο όταν "ΑΥΤΟΙ" αποφασίσουν θα κληθεί να παίξει στο endgame, που θα έχει έναν μόνο νικητή. Η φυλή του νικητή θα επιβιώσει, όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός του πλανήτη θα αφανιστεί.
 Έρωτας με την πρώτη ματιά που έριξα στο οπισθόφυλλου του πρώτου τόμου, μόλις κυκλοφόρησε. Έρωτας τρελός όμως, το ήθελα φριχτά αυτό το βιβλίο αλλά δεν είχα λεφτά να το πάρω. Μέχρι που κυκλοφόρησε ο δεύτερος τόμος και ο άντρας μου αμέσως μόλις είδε ότι υπάρχει κασετίνα που έχει και τους δύο τόμους και μάλιστα με μειωμένη τιμή, πήγε και μου την πήρε (φαντάσου πόσο τον είχα ζαλίσει τον άνθρωπο που τσακίστηκε να τα πάρει μόλις τα βρήκε σε προσφορά).
Ακόμη θυμάμαι την στεντόρια φωνή που έβγαλα σαν καλλιτέχνης της όπερας τραγουδώντας εξαιρετικά μελωδικά "Ω, το endgame, τι ευτυχία αγαπητέ μου και ευχαριστώ πολύ"... καλά, εντάξει, απλά γκάριζα "Ααααααα, το endgame, το endgame, το endgame, το endgame..κτλ" χοροπηδώντας σαν κατσίκι πάνω- κάτω μέχρι να λαχανιάσω και να πατήσω τον μικρό που χοροπήδαγε δίπλα μου χωρίς να ξέρει γιατί. Εν πάση περιπτώση, χάρηκα πάρα πολύ που το απέκτησα, και μετά έβαλα και τα δύο βιβλία σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου χωρίς να τα διαβάσω, περιμένοντας να βγει και το τρίτο μέρος.
Λόγοι ανωτέρας βίας (κάποιοι συζητούσαν για το βιβλίο δηλαδή) με ανάγκασαν να διαβάσω τον πρώτο τόμο παρά τη θέλησή μου -τραβάτε με και ας κλαίω το λένε αλλιώς αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε . Δεν με ενθουσίασε, όμως μου άρεσε. Χρειάστηκε βέβαια να αντικαταστήσω τον σελιδοδείκτη με ένα χαρτί στο οποίο είχα σημειώσει το όνομα, τη φυλή και τυχόν βασικά χαρακτηριστικά των παιχτών, αφού οι πρωταγωνιστές είναι δώδεκα (όσες και οι φυλές) και η ιστορία προχωρά με αφηγήσεις από όλους τους και εγώ συνήθως χάνω τη μπάλα όταν τα πρόσωπα μιας ιστορίας ξεπερνούν τα τρία. Κατάφερα να κρατηθώ και δεν προχώρησα στο δεύτερο βιβλίο, το άφησα στην άκρη και περίμενα. Και τώρα που πια έχω όλη την τριλογία στα χέρια μου έκανα μια επανάληψη το πρώτο βιβλίο και τα διάβασα όλα μαζί.
Λοιπόν. Η ιδέα είναι εξαιρετική. Είναι άλλη μια τριλογία που μπορεί να χαρακτηριστεί "young- adult", επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φαντασίας. Οι περιγραφές είναι επαρκείς, καταλήγεις να έχεις μια γενική εικόνα στο μυαλό και για τους δώδεκα πρωταγωνιστές τόσο για την εμφάνιση όσο και για το χαρακτήρα τους και τον τρόπο που μεγάλωσαν. Επίσης είναι ωραίο που διαδραματίζεται σε πολλά μέρη της γης και δεν είναι στατικό, ενώ προσπαθεί να περάσει και κάποια μηνύματα για την αγάπη, τη συνεργασία και το ότι οι ικανότητες δεν εξαρτώνται από την εξωτερική εμφάνιση και τις τυχόν αναπηρίες.
Όμως έχω δύο βασικά προβλήματα με τα βιβλία: το πρώτο είναι ότι οι ικανότητες των παιχτών είναι υπερφυσικές. Το παρακάνανε οι συγγραφείς, αλήθεια. Με ενόχλησαν πολλές φορές οι υπερβολικές δυνάμεις των παιχτών, οι ηγετικές τους ικανότητες και η αλάνθαστη κρίση τους και κυρίως οι γνώσεις που είχαν για τα πάντα, από τις αρχαίες θρησκείες μέχρι αποκωδικοποίηση. Ήταν λίγο (;;;) υπερβολικό.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η εμμονή στις λεπτομέρειες. Εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές των πάντων. Δεν με ενδιαφέρει να διαβάσω ακριβώς στις πόσες μοίρες και με ποιά ταχύτητα σήκωσε το πόδι του ο ένας παίχτης για να χτυπήσει το σαγόνι του άλλου (μπορώ και εγώ να είμαι υπερβολική στις λεπτομέρειες όταν θέλω) ή ότι "ακολούθησε το αυτοκίνητο πηγαίνοντας βόρεια, μετά ανατολικά, μετά βόρεια και ανατολικά, ανατολικά, βόρεια, ανατολικά" (αυτό πραγματικά το λέει μέσα στο βιβλίο).
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι πιθανότατα απευθύνεται σε κοινό μικρότερο σε ηλικία από εμένα. Ή πάλι, μπορεί να έχει εξαντληθεί η ανοχή μου για βιβλία που δεν μου πολυταιριάζουν. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να φταίνε και οι προσδοκίες που είχα από την τριλογία, πάντως γεγονός είναι ότι ενώ το πρώτο βιβλίο ("Το κάλεσμα") μου άρεσε πολύ, το δεύτερο ("Το κλειδί του ουρανού") δεν με ενθουσίασε αλλά εντάξει, το διάβασα ευχάριστα. Το πρόβλημα ήταν στο τρίτο βιβλίο ("Οι κανόνες του παιχνιδιού") που δεν μου άρεσε καθόλου και δεν ήταν ταιριαστό για κλείσιμο μιας τριλογίας αυτού του επιπέδου.
Παρόλα αυτά, είναι κάτι διαφορετικό, κάτι σύγχρονο και όμορφο που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί.

Βαθμολογία: 6/10

Θεματοφύλακες λογοτεχνών

Το πρώτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2016/12/endgame.html
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame.html
Το τρίτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/05/endgame_25.html


6/6/17

Μαύρα Ρόδα, της κ. Jane Thynne


Κοιτάω την περίληψη στο οπισθόφυλλο και μου φαίνεται τόσο λίγη, τόσο ανεπαρκής σε σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού. Λέει κάποια πράγματα αλλά αποκρύπτει όλα τα καλά στοιχεία, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο τη Γερμανία των αρχών της δεκαετίας του 1930. Δεν είναι έτσι, τουλάχιστον όχι για εμένα. 
Επειδή ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είναι μια από τις αγαπημένες μου περιόδους στη λογοτεχνία, οφείλω να ομολογήσω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το μόνο που προσπάθησε να δώσει απάντηση σε ένα τεράστιο ερώτημα που μου έχει δημιουργηθεί: Οι Γερμανοί γιατί έδωσαν την εξουσία σε ένα ρατσιστικό κόμμα όπως το Ράιχ του Χίτλερ; Δεν έβλεπαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά; Δεν συνειδητοποιούσαν ότι ο ρατσισμός και οι ακραίες κυβερνήσεις δεν μπορούν να φέρουν κανένα καλό αποτέλεσμα; Πώς στο καλό αφέθηκε ο κόσμος στις διαθέσεις των Γερμανών λίγα χρόνια μετά τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και γατί ξαναέγινε τόσο σαρωτικός πόλεμος τόσο σύντομα; Πώς γελάστηκαν οι Γερμανοί πολίτες; Και άλλα πολλά ερωτήματα, όλα πάνω στην ίδια βάση: τι στο καλό έγινε στο μυαλό των Γερμανών εκείνη την περίοδο; 
Το βιβλίο "Μαύρα ρόδα" κάνει μια προσπάθεια να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε ιστορικές πηγές που αφορούν εκείνη την περίοδο. Η Κλάρα Βάιν, Αγγλίδα ηθοποιός έρχεται στο Βερολίνο το 1933 για να παίξει σε ταινίες του Γερμανικού κινηματογράφου, και με κάποιο τρόπο εισέρχεται στον κύκλο των Ναζί. Των υψηλόβαθμων Ναζί. Συναντάμε ονόματα που γνωρίζουμε από την ιστορία, όπως ο Γκέρινγκ και ο Γκέμπελς για τους οποίους η συγγραφέας έψαξε και μας έδωσε πληροφορίες για την προσωπική τους ζωή. Μας μιλάει για τα τάγματα εφόδου και την εξουσία που είχαν, το πώς ο φόβος και η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο άρχισαν να κυριαρχούν στην καθημερινότητα των Γερμανών πολιτών, τον τρόπο με τον οποίο πλασαρίστηκε στη Γερμανία ότι οι τακτικές που ακολουθούσε το Ράιχ ήταν ο μόνος τρόπος για μια καλύτερη ζωή. Οι επεμβάσεις στη μόδα, στις τέχνες, στην εκπαίδευση και γενικά στην καθημερινότητα, και πίσω από όλα αυτά οι σκιές του Ρούντολφ Ες και του Χίτλερ. 
Όσον αφορά την πλοκή του μυθιστορήματος δεν το βρήκα πολύ δυνατό. Εξηγούνται τα πάντα, οι χαρακτήρες περιγράφονται επαρκώς, το ίδιο και οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους, αλλά με τράβηξε τόσο το ιστορικό υπόβαθρο που αδιαφόρησα για την πλοκή, οπότε δεν θα ήθελα να την κρίνω. Μόνο να δώσω μια συμβουλή: στις πρώτες εκατό περίπου σελίδες έχει πολλές παραπομπές για γεγονότα που χρίζουν εξήγησης, για περιοχές ή για ταινίες της εποχής. Διαβάστε τις (στο κάτω- κάτω είναι στο τέλος της σελίδας και όχι στο τέλος του βιβλίου που είναι πραγματικά ενοχλητικό), θα σας βοηθήσουν να μπείτε στο κλίμα της εποχής, αλλά μη φοβάστε: δε συνεχίζεται σε όλο το βιβλίο, περιορίζεται στις πρώτες σελίδες. 
(Βλέπω ότι οι περιπέτειες της Κλάρα συνεχίζονται, οπότε θα περιμένω να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος το οποίο μου φαίνεται επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον, κρίνοντας από το οπισθόφυλλο.)

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Βερολίνο, 1933. Ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία και οι ναζί αρχίζουν το φρικιαστικό έργο τους. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών.
Η νεαρή Βρετανίδα ηθοποιός Κλάρα Βάιν εγκαταλείπει την πατρίδα της προκειμένου να κάνει κινηματογραφική καριέρα στα περιβόητα στούντιο Ufa του Βερολίνου. Αρχικά δεν αντιλαμβάνεται τον εφιάλτη που πλησιάζει.
Δύο σημαντικές όμως γνωριμίες που θα κάνει στην πρωτεύουσα της νέας Γερμανίας που απεργάζονται οι ναζί θα της αλλάξουν τη ζωή. Η πρώτη είναι η Μάγκντα Γκέμπελς, σύζυγος του υπουργού Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ, η οποία την εισάγει σε έναν κύκλο που αποτελείται από συζύγους αξιωματούχων των ναζί. Ο δεύτερος σημαντικός άνθρωπος που θα γνωρίσει είναι ο Λίο Κουίν, ένας Βρετανός που εργάζεται στο Γραφείο Ελέγχου Διαβατηρίων της βρετανικής πρεσβείας. Ο Λίο θέλει να χρησιμοποιήσει την Κλάρα προκειμένου να συλλέξει από πρώτο χέρι πληροφορίες σχετικά με την ελίτ των ναζί, στην πορεία όμως ερωτεύεται παράφορα την όμορφη ηθοποιό.
Όταν η Μάγκντα Γκέμπελς αποκαλύπτει στην Κλάρα ένα ανείπωτο μυστικό και της αναθέτει να φέρει εις πέρας μια επικίνδυνη αποστολή, η Κλάρα καταλαβαίνει τους κινδύνους που την απειλούν και καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη και στο καθήκον.
Ένα συναρπαστικό νουάρ μυθιστόρημα με φόντο το Βερολίνο του 1933.