26/4/17

Ψίθυροι από το παρελθόν, της κ. Lauren Willig


Ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια να μας μεταφέρει στον τρόπο ζωής των βρετανών αριστοκρατών του προηγούμενου αιώνα, αλλά δεν με κάλυψε * . Όσον αφορά την μυθοπλασία ήταν εντάξει και στις δύο ιστορίες (παρελθόντος, παρόντος και στο δέσιμό τους), αλλά δεν υπήρχαν οι περιγραφές που θα με βοηθούσαν να κάνω εικόνα με το μυαλό μου τον χώρο στον οποίο διαδραματίζονταν τα εκάστοτε γεγονότα. Ούτε για τους πύργους έκανα εικόνα ούτε για τις εκτάσεις στην Κένυα. 
Υπήρχαν υπερβολικά πολλοί διάλογοι, με αποτέλεσμα να μου θυμίζουν κάτι από σαπουνόπερα σε κάποια σημεία τους. Και νομίζω ότι πήγε κάποιες στιγμές..... να δώσει ανάλαφρο τόνο; να κάνει χιόυμορ; δεν πολυκατάλαβα, αλλά ό,τι και να ήθελε να πετύχει εμένα δεν μου άρεσε. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη μετάφραση, αλλά επειδή γνωρίζω τον μεταφραστή (από το όνομα, όχι προσωπικά, απλά βλέπω ότι έχει μεταφράσει πολλά βιβλία που μου άρεσαν) αναγκαστικά θα θεωρήσω ότι δεν μου ταιριάζει ο τρόπος γραφής της συγγραφέως. 

* (Δεν έχει καμία σχέση με το Downton Abbey όπως ήλπιζα...)


Βαθμολογία: 4/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Δικηγόρος σε μια μεγάλη νομική εταιρεία του Μανχάταν, όπου προορίζεται για συνεταίρος, η Κλεμεντάιν Έβανς έχει πετύχει σχεδόν όλους τους στόχους που είχε θέσει. Ξαφνικά διαπιστώνει πως αυτό δεν της φτάνει. Οι ατελείωτες ώρες που περνάει στη δουλειά διαλύουν τον αρραβώνα της και τώρα, μόνη στα τριάντα τέσσερά της, βλέπει να γκρεμίζονται τα πάντα.
Όταν μαζεύεται όλη η οικογένειά της για να γιορτάσει τα γενέθλια της γιαγιάς, που κλείνει τα ενενήντα εννιά, ένας συγγενής αφήνει υπαινιγμούς για κάποιο οικογενειακό μυστικό. Αυτό θα γίνει κι η αφορμή για την Κλέμι να κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν που μπορεί και να της αλλάξει τη ζωή.
Από τον κλειστό κύκλο της βρετανικής υψηλής κοινωνίας στους ουρανοξύστες του Μανχάταν κι από κει στους κόκκινους λόφους της Κένιας, βλέπουμε να ξετυλίγεται το μυστικό μιας γυναίκας και μιας οικογένειας...

24/4/17

Από μέσα πεθαμένοι, του κ. Γιάννη Κυζιρόπουλου


Το "Από μέσα πεθαμένοι" είναι ένα βιβλίο που διαφέρει σε γενικές γραμμές από τα περισσότερα που έχω διαβάσει. Ο ήρωας είναι ο Παύλος, ένας έφηβος που βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης (αν δεν είναι ήδη καταθλιπτικός) και μας περιγράφει κάτι περισσότερο από έναν χρόνο της ζωής του, τη δευτέρα και την τρίτη λυκείου. 
Δεδομένου του θέματος είναι σαφές ότι κάποιος έφηβος θα βρει περισσότερα κοινά στοιχεία με τον ήρωα και πιθανόν θα ταυτιστεί, αφού περιγράφονται μέσα όλα τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ένας νέος άνθρωπος σήμερα. Η φιλία, τα μαθήματα και οι καθηγητές (που θεωρούν τη διδασκαλία επάγγελμα και όχι λειτούργημα), η επιπολαιότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις αλλά και ο πρώτος μεγάλος έρωτας είναι παρόντα στο βιβλίο. Αλλά ο συγγραφέας δεν αρκείται σε αυτά. Η ανεργία, η έλλειψη χρημάτων, ο ρατσισμός και άλλα κοινωνικά προβλήματα περιγράφονται επίσης, όπως και οι επιπτώσεις τους στη ζωή ενός εφήβου. 
Το πρώτο μέρος του βιβλίου (ο διαχωρισμός σε πρώτο και δεύτερο μέρος γίνεται από εμένα αυθαίρετα) μου άρεσε πολύ. Ο νεαρός πρωταγωνιστής παλεύει με την κατάθλιψη, είναι φανερό σε κάθε σκέψη και κίνησή του και πιστεύω ότι όλοι θα βρούμε στοιχεία που απεικονίζουν ή περιγράφουν δικές μας σκέψεις και συναισθήματα. 
Στο δεύτερο μέρος όπου η ιστορία αφορά κατά κύριο λόγο τις διαπροσωπικές σχέσεις του Παύλου, μπορώ να πω ότι δεν βρήκα πολλά σημεία επαφής ώστε να ταυτιστώ και αυτό είναι λογικό: έχει κάτι αιώνες που ξεμπέρδεψα με τις ορμόνες της εφηβείας και επίσης η οικογενειακή και επαγγελματική μου κατάσταση με προστατεύουν και με κρατούν μακριά από τους εφήβους. Παρόλα αυτά, η περιγραφή είναι τόσο δυνατή που συμπόνεσα τον Παύλο αλλά ταυτόχρονα κατανόησα και τη συμπεριφορά των άλλων εφήβων- δευτερεύοντων χαρακτήρων του βιβλίου. 
(Πόσο πολύ έχει αλλάξει ο κόσμος από την εποχή που ήμουν εγώ έφηβη, πόσο περισσότερες ελευθερίες έχουν οι τωρινοί έφηβοι σε σχέση με αυτούς της δικής μου γενιάς στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα...και ταυτόχρονα πόσο ίδιοι είναι στη συμπεριφορά τους, λες και δεν πέρασε ούτε μέρα από τη δική μου εποχή).
Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό που έχω στο μυαλό μου ως σύγχρονο μυθιστόρημα, αφού περιγράφει την κοινωνία μας ακριβώς όπως είναι σήμερα. Και είναι αξιοθαύμαστο που ένα παιδί τόσο νεαρό σε ηλικία κατάφερε να δει τον κόσμο μας όπως είναι και να τον αποτυπώσει στο χαρτί. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω είναι το ελαφρώς "εξεζητημένο" λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί: ο λόγος δεν είναι ανάλαφρος ούτε στους διαλόγους μεταξύ εφήβων και περιστασιακά χρησιμοποιούνται λέξεις που έχω να τις συναντήσω από την εποχή που έγραφα εκθέσεις ως μαθήτρια. Αλλά και πάλι, ακριβώς για αυτή τη χρήση της γλώσσας μας θα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια σε ένα νέο παιδί που γνωρίζει τόσο καλά την ελληνική γλώσσα και καταφέρνει να την χρησιμοποιήσει σε μυθιστόρημα.
Νομίζω (και ελπίζω) ότι θα μας δώσει πολλά στο μέλλον ο νεαρός συγγραφέας.

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
«Ξέρεις τι; Νιώθω πως στο μυαλό μου έχω βρει όλες τις λύσεις στα υπαρξιακά μου, στις θεωρίες περί ζωής. Είμαστε αστερόσκονη, ένας
κόκκος άμμου στην έρημο, ίσως μια μεταβλητή σε μια διαφορική εξίσωση πολλαπλών συμπάντων, απεριορίστων χωροχρονικών πιθανοτήτων. Ίσως πάλι όλα να έχουν ήδη συμβεί, σε μια στιγμή, κι εμείς απλώς να τα ζούμε ξανά και ξανά σαν παραπροϊόντα ενός αλγορίθμου, ενός προγράμματος υπολογιστή, σε αυτό που ονομάζουμε πραγματικό χρόνο και νομίζουμε πως υπάρχει...
...Όμως κάποιος βαθύτερος, ανθρώπινος, κατώτερος εαυτός μου εύχεται να υπήρχε αυτό το μεγάλο νόημα, καταλαβαίνεις; Εύχεται,
μετά τις δυσκολίες της ζωής, να ερχόταν μια κορύφωση, μια ανταμοιβή, μια λύτρωση... Και στο τέλος τέλος, εύχεται να μπορούσε να ζήσει τον μεγάλο έρωτα. Να γνωρίσει το Κορίτσι. Το ξεχωριστό αυτό άτομο που θα τον έκανε να θέλει να περάσουν όλα τα υπόλοιπα βράδια τους μαζί, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, αγκαλιασμένοι, να κοιτάζονται στα μάτια μέχρι το πρωί…
Και νομίζω πως το βρήκε…»

21/4/17

Πορφυρό ποτάμι, της κ. Σόφης Θεοδωρίδου


Νομίζω ότι με αυτό το βιβλίο η κ. Θεοδωρίδου απέδειξε πόσο κορυφαία συγγραφέας είναι. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία πρόταση, το βιβλίο είναι εξαιρετικό.
Η βασική ηρωίδα είναι η Νιόβη, ένα κορίτσι που γεννήθηκε το 1902 σε ένα παραποτάμιο χωριό της Καππαδοκίας. Γύρω από αυτήν: τα άτομα της οικογένειάς της, οι συγχωριανοί της αλλά και όσοι τυγχάνει να εμπλακούν στη ζωή της με κάποιον τρόπο, όλοι έχουν να προσθέσουν λιθαράκια στην πλοκή της ιστορίας αλλά και να μας μεταφέρουν γνώση σχετικά με το ιστορικό υπόβαθρο του μυθιστορήματος.
Στο χωριό που γεννιέται η Νιόβη η καθημερινότητα είναι δύσκολη. Όλοι παλεύουν για να επιβιώσουν, Χριστιανοί και Τούρκοι αγωνίζονται καθημερινά για να υπάρχει φαγητό στο τραπέζι τους και συμβιώνουν αρμονικά. Ανάμεσά τους και η μονίμως άρρωστη Νιόβη, που από τη μέρα που γεννήθηκε όλοι πιστεύουν ότι δεν θα ζήσει πολύ αλλά αυτή καταφέρνει να τους διαψεύσει. Η συμβίωση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, ο σεβασμός του ενός για τη θρησκεία του άλλου, η από κοινού "διοίκηση" του χωριού αλλά και οι κόντρες που υπήρχαν μεταξύ τους δίνονται με πολύ όμορφο τρόπο. Εξίσου παραστατικά δίνονται και οι γενικότερες συνθήκες της εποχής: η δυσκολία στις μεταφορές, η έλλειψη γιατρών, η απόλυτη εξάρτηση από τις καιρικές συνθήκες, η φτώχεια και η αναγκαστική μοιρολατρία των ανθρώπων που σε κάποιες στιγμές είναι μαχαιριά στην καρδιά...
Ακολουθεί μια εποχή όπου οι πόλεμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Και μπορεί η βασική ηρωίδα να είναι γυναίκα, υπάρχουν όμως και άντρες που περιβάλλουν και στηρίζουν την ιστορία της, συγγενείς και φίλοι όπως ο Φιλίπ, το γειτονόπουλο που είναι ο μοναδικός άντρας στην καρδιά της Νιόβης. Οι ήδη δύσκολες συνθήκες επιβίωσης χειροτερεύουν από την έλλειψη των αντρών και οι γυναίκες υποχρεώνονται να κάνουν επιλογές που θα αφήσουν βαθιά σημάδια στην καρδιά τους. Και έρχεται η ανταλλαγή πληθυσμών, όπου οι Χριστιανοί κάτοικοι της Καππαδοκίας πρέπει να αφήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν για την Ελλάδα. Και η Νιόβη αφήνει την μισή της καρδιά πίσω και παίρνει το κορμί της μαζί της στην Ελλάδα, όπου καλείται να αρχίσει από την αρχή. "Τουρκόσποροι" πλέον, σε μια χώρα ρημαγμένη που πρέπει να εντάξει και τους πρόσφυγες στην κοινωνία της, προσπαθούν να αφομοιωθούν ή σωστότερα να διατηρήσουν ότι μπορούν από τις πατρογονικές συνήθειες και τα έθιμα του τόπου τους και να αλλάξουν ότι είναι απαραίτητο ώστε να επιβιώσουν. 
Οι ήρωες που δημιούργησε η κ. Θεοδωρίδου είναι εξαιρετικοί, πιστεύω ότι θα μου μείνουν αξέχαστοι. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι υπέροχη, το ίδιο και η μεταφορά των συναισθημάτων. Επίσης (και ίσως το πιο σημαντικό για εμένα όταν διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα) έχει πετύχει την σωστή δόση ανάμεσα στην μυθιστορία και την καθαρή καταγραφή ιστορίας.
Αν το συστήνω; Τελειώστε αυτό που διαβάζετε και αμέσως μετά διαβάστε αυτό. Είναι κρίμα να το παραλείψετε. 

Βαθμολογία: 10/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Μάρτης του 1902. Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη.
Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.
Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.
Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.
Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή…
Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.
Η ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και παράλληλα η ιστορία μιας ακατάλυτης μα αδιέξοδης αγάπης στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής των πληθυσμών.


18/4/17

Ο Χάρυ Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν (3), της κ. J.K. Rowling


Πολύ- πολύ ωραίο. Η γραφή της συγγραφέως έχει εξελιχθεί πολύ σε σχέση με το πρώτο βιβλίο της σειράς, διαβάζεται εύκολα και είναι τόσο καλογραμμένο που πολλές φορές ξεχνούσα ότι απευθύνεται σε εφήβους. Η περιπέτεια ξεκινά στο τελευταίο 1/4 του βιβλίου, αλλά με έναν θαυμάσιο τρόπο όλο το στήσιμο της υπόθεσης που υπάρχει στο προηγούμενο κομμάτι του βιβλίου διαβάζεται με τεράστιο ενδιαφέρον.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που κατάφερε και περιέγραψε τα συναισθήματα του Χάρυ Πότερ στη μάχη του με τους Παράφρονες. Με διακριτικό τρόπο περνάει το μήνυμα του πόνου της ορφάνιας που ποτέ δεν γιατρεύεται και την (ενστικτώδη; κυτταρική; δεν ξέρω πώς να την πω) αγάπη για τους γονείς. Αν και το βασικό μήνυμα που προσπαθεί να περάσει μου φαίνεται ότι είναι η αξία της φιλίας.......

Βαθμολογία: 7/10

Το πρώτο βιβλίο της σειράς:http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/04/o-1-j-k-rowling.html
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς:http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/04/2-jk-rowling.html

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Το καλοκαίρι τελείωσε και μαζί και οι βαρετές διακοπές με τους θείους. Ο Χάρι Πότερ, ο πανέξυπνος μικρός μάγος με τα γυαλάκια και τα ατίθασα μαλλιά, επιστρέφει στη Σχολή Χόγκουαρτς και ξαναβρίσκει τους φίλους του, τον Ρον και την Ερμιόνη. Κι ενώ η σχολική χρονιά αρχίζει ευχάριστα, η απόδραση του Σείριου Μπλακ, ενός επικίνδυνου δολοφόνου, από την τρομερή φυλακή του Αζκαμπάν και η φήμη ότι κυνηγά τον Χάρι έρχεται να αναστατώσει όλους τους μαθητές. Τελικά ποια είναι η σχέση του Μπλακ με τους γονείς του Χάρι; Γιατί ο νιόφερτος καθηγητής Λούπιν φέρεται τόσο παράξενα; Θα τα καταφέρει, άραγε, ο Χάρι να αντιμετωπίσει τους φρουρούς του Χόγκουαρτς, τους φοβερούς και τρομερούς Παράφρονες, και να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από την υπόθεση-Μπλακ; Το τρίτο βιβλίο της σειράς με τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ είναι εξίσου ευφυές, συναρπαστικό, διασκεδαστικό και απολαυστικό με τα πρώτα βιβλία. Εξάλλου είναι πια γεγονός: οι «χαριποτερικοί» οπαδοί έχουν πλημμυρίσει τον κόσμο όλο

Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά (2), της κ. J.K. Rowling


Άλλο ένα ευχάριστο παιδικό βιβλίο που τελείωσε πριν καν το καταλάβω. Στο δεύτερο έτος φοίτησης πλέον στο Χόγκουαρτς ο Χάρυ και οι φίλοι του συνεχίζουν να εκπαιδεύονται σε όλα όσα πρέπει να γνωρίζει ένας μάγος και ταυτόχρονα καλούνται να αντιμετωπίσουν το "τέρας" που "μαρμαρώνει" τους συμμαθητές τους. 
Μου φάνηκε σαν να ήταν λίγο πιο καλό από το πρώτο, η γραφή εξακολουθεί να είναι παιδιάστικη αλλά σαφώς πιο εξελιγμένη από αυτήν του πρώτου βιβλίου. Επίσης μου αρέσει που προσπαθεί να περάσει μηνύματα μέσα από την ιστορία (όπως πχ οτι δεν εμπιστευόμαστε κάτι που μπορεί και σκέφτεται αν δεν ξέρουμε τι έχει μέσα στο μυαλό του) 
Αυτά,δεν έχω να πω κάτι άλλο, συνεχίζω με τον τρίτο τόμο.

Βαθμολογία: 6/10

Το πρώτο βιβλίο της σειράς: http://kiallovivlio.blogspot.gr/2017/04/o-1-j-k-rowling.html

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Το καλοκαίρι πέρασε και μαζί και οι βαρετές διακοπές με τους θείους. Ο Χάρι επιστρέφει στη Σχολή Χόγκουαρτς και ξαναβρίσκει τους φίλους του, τον Ρον και την Ερμιόνη. Όμως κάτι παράξενο και επικίνδυνο συμβαίνει. Ο Χάρι ακούει φωνές που τον απειλούν και οι συμμαθητές του δεν ξέρουν από πού να φυλαχτούν. Στον τοίχο εμφανίζεται μια μυστηριώδης επιγραφή: «Η κάμαρα με τα μυστικά άνοιξε. Φυλαχτείτε!» Ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Ποιον φοβερό εχθρό πρέπει να αντιμετωπίσει και πάλι ο Χάρι; Θα καταφέρει να σώσει τον εαυτό του και τους φίλους του; Η νεαρή Αγγλίδα συγγραφέας μας χαρίζει το δεύτερο συναρπαστικό βιβλίο της σειράς των περιπετειών του Χάρι Πότερ, ένα βιβλίο πρωτότυπο, απολαυστικό, αστείο και διασκεδαστικό, ένα βιβλίο αλλιώτικο από τ’ άλλα.

Ο Χάρι Πότερ και η φιλoσοφική λίθος (1), της κ. J. K. Rowling


Θυμάμαι την πρώτη μου επαφή με τη σειρά βιβλίων του Χάρυ Πότερ: ήμουν φοιτήτρια στην Ξάνθη και δανειζόμουν τακτικά βιβλία από τη δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης. Εκεί, είχαν τη συνήθεια να βάζουν τις νέες κυκλοφορίες σε ένα τραπέζι ώστε να μπορείς να τις δεις εύκολα και αν δε θες κάτι καινούριο να πας στα ράφια με τις παλιότερες κυκλοφορίες. Πάω μια φορά και εγώ, βλέπω πολύχρωμα εξώφυλλα, πιάνω ένα από όλα και διαβάζω την περίληψη (που ειλικρινά μου φάνηκε ενδιαφέρουσα). Με πλησιάζει η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης και μου δίνει τα δύο πρώτα της σειράς και μου λέει ότι στο εξωτερικό γίνεται χαμός με αυτή τη σειρά και να πάρω τα δύο πρώτα μαζί τώρα που τα βρήκα γιατί δύσκολα θα τα ξαναβρώ. Ε, τα πήρα. Και πραγματικά, θυμάμαι ότι τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και με ένα χαμόγελο συνεχώς.
Τώρα βέβαια η σειρά του Χάρυ Πότερ έχει γίνει πια "κλασική" και εγώ την έχω σπίτι μου ολόκληρη (την εφταλογία) αλλά δεν την έχω διαβάσει ποτέ. Ήρθε όμως η στιγμή που έψαχνα κάτι εύκολο και ανάλαφρο να διαβάσω οπότε έπιασα τον πρώτο τόμο. 
Η γραφή είναι απλή- ίσως μπορώ άνετα να τη χαρακτηρίσω απλοϊκή, αλλά και πάλι, πρόκειται για βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά 14 ετών και όχι σε γαϊδούρες στην ηλικία μου. Η ιστορία είναι πολύ γλυκιά, ακόμη και στα σημεία που έχει κάποια ένταση προσπαθεί να περάσει μηνύματα για την αξία της φιλίας και της αγάπης. Επίσης ο κόσμος που έχει δημιουργήσει είναι ίσως ο πιο ωραίος από όλους όσους έχω διαβάσει σε βιβλία πoυ απευθύνονται σε εφήβους.
Αυτά, δεν έχω κάτι περισσότερο να πω, πιστεύω ότι στα επόμενα βιβλία θα είναι καλύτερη και η γραφή.....
Φυσικά το συστήνω σε νεαρά άτομα, ας διαβάσουν το βιβλίο αντί να δουν την ταινία. Και εμείς οι μεγαλύτεροι ας το διαβάσουμε για χαλάρωση, είναι ένα όμορφο παραμυθάκι. 

Βαθμολογία: 6/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Ο Χάρι Πότερ είναι ένα αξιαγάπητο μικρό αγόρι που η μοίρα του επιφυλάσσει μια ζωή διαφορετική από των άλλων παιδιών της ηλικίας του. Χάνει τους γονείς του και αναγκάζεται να μείνει με το θείο, τη θεία του και τον κακομαθημένο ξάδελφό του. Καθώς τα χρόνια περνούν και ο Χάρι συνεχίζει να υποφέρει κοντά στους συγγενείς του, λαμβάνει μια επιστολή, με την οποία τον καλούν να παρουσιαστεί στη Σχολή Χόγκουαρτς, μια σχολή αλλιώτικη από τις άλλες, σ’ έναν κόσμο αλλιώτικο. Έτσι, αρχίζουν οι περιπέτειες του μικρού Χάρι. Μαζί του, παρακολουθούμε κι εμείς μαθήματα ασυνήθιστα, διασκεδαστικά παιχνίδια, πολύτιμες σχέσεις φιλίας και αλληλοϋποστήριξης, καθώς ο Χάρι προσπαθεί να προστατέψει τον κόσμο από τον κίνδυνο που τον απειλεί. Η Αγγλίδα συγγραφέας μάς χαρίζει ένα ευφάνταστο, ξεκαρδιστικό, απολαυστικό, αστείο, πρωτότυπο βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Μεγάλοι και μικροί θα μαγευτούν από τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ. Οι διάλογοι είναι έξυπνοι και διασκεδαστικοί, οι ήρωες κατεργάρηδες αλλά αξιαγάπητοι. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό βιβλίο που θα λατρέψουν όλοι οι αναγνώστες

12/4/17

Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε , του κ. Άντονυ Ντορ


Το βιβλίο μας μεταφέρει στα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και λίγο πριν από την έναρξή του και μας περιγράφει την πορεία της ζωής δύο παιδιών.
Η Μαρί Λορ: τυφλή, Γαλλίδα, ζει με τον πατέρα της στο Παρίσι και με την έναρξη του πολέμου μετακινούνται στο Σαιν Λορ όπου έχουν συγγενείς. Μας δείχνει τη ζωή των απλών πολιτών κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία και τις δυσκολίες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν.  Όλη η ιστορία της Μαρί Λορ αποπνέει θάρρος και αισιοδοξία, διδάσκει ότι αν υπάρχει θέληση, υπομονή και αγάπη για τη ζωή όλα μπορούν να γίνουν ακόμη και όταν υπάρχει αναπηρία. Δεν βγάζει μαυρίλα και μεμψιμοιρία ακόμη και στις εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει το κορίτσι. 
Ο Βέρνερ: ορφανός, Γερμανός, μεγαλώνει μαζί με την αδερφή του σε ένα ορφανοτροφείο. Είναι χαρισματικός στο να επιδιορθώνει ραδιόφωνα (θα τον χαρακτήριζα γενικά χαρισματικό μάστορα) και τον επιλέγουν για να φοιτήσει σε μια στρατιωτική ακαδημία εκπαίδευσης της Βέρμαχτ. Η δική του ιστορία είναι πιο δύσκολη: είναι στρατιώτης στο κάτω- κάτω, περιγράφει τη σκληρή εκπαίδευση που περνούσαν οι ανήλικοι Γερμανοί ώστε να γίνουν άξιοι εκπρόσωποι και πολεμιστές για την Άρια φυλή. Και στη συνέχεια περιγράφει τον πόλεμο όπως τον έζησε. 
Ο τρόπος που έδεσε ο συγγραφέας τις δύο ιστορίες είναι πολύ όμορφος. Γενικά η γραφή του είναι όμορφη. Τα τοπία και οι άνθρωποι περιγράφονται επαρκώς ώστε να σχηματιστεί εικόνα μέσα στο μυαλό μου δυστυχώς όμως δεν έγινε το ίδιο και με τα συναισθήματα. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να δώσει λίγη περισσότερη ένταση: ήταν ελάχιστες οι σκηνές που μου μετέφερε το όποιο συναίσθημα των ηρώων του, ακόμη κι αν αυτό ήταν φόβος, απογοήτευση, πείνα...
Και κάτι άλλο: διάβαζα το βιβλίο με τεράστιο ενδιαφέρον, οι σελίδες περνούσαν εξαιρετικά εύκολα και ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι βαριέμαι!!! Αυτό έγινε περίπου στο τελευταίο 1/4 του βιβλίου, έχασα ξαφνικά το ενδιαφέρον μου και μάλιστα ακριβώς στο σημείο που θα έπρεπε να έχει αγωνία. Πιστεύω ότι δεν κατάφερε να μου μεταδώσει την ένταση που θα έπρεπε να έχει το τελείωμα της ιστορίας: μιλάμε για την εισβολή στον τόπο κατοικίας της Μαρί Λορ και εγώ διάβαζα απλά για να δω τι θα γίνει μετά έχοντας ελάχιστη περιέργεια. Ειδικά οι τελευταίες σελίδες πιστεύω θα μπορούσαν να λείπουν. Ήταν χρήσιμες για λόγους αρτιότητας της ιστορίας αλλά τις πέρασα γρήγορα, ίσως θα έπρεπε να μας διηγηθεί το τέλος λίγο πιο περιληπτικά. 

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Η Μαρί Λορ Λεμπλάν ζει με τον πατέρα της στο Παρίσι, σε απόσταση αναπνοής από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου εκείνος εργάζεται ως κλειθροποιός. Στα έξι της χρόνια τυφλώνεται κι ο πατέρας της φτιάχνει την τέλεια μινιατούρα της γειτονιάς τους για να της μάθει τον δρόμο για το σπίτι τους. Όταν εισβάλλουν οι Γερμανοί στη χώρα, τον Ιούνιο του 1940, πατέρας και κόρη φεύγουν για το Σαιν Μαλό, μεταφέροντας ένα επικίνδυνο μυστικό.
Ο Βέρνερ Πφέννιχ είναι ένα ορφανό αγόρι από τη Γερμανία που προορίζεται να δουλέψει στο ίδιο ανθρακωρυχείο που σκοτώθηκε ο πατέρας του. Όμως βρίσκει και επιδιορθώνει ένα χαλασμένο ραδιόφωνο και ξαφνικά η ζωή του γεμίζει καινούριες δυνατότητες. Χάρη στο ταλέντο του κερδίζει μια θέση σε μια από τις καλύτερες στρατιωτικές ακαδημίες, μπορεί όμως να κυνηγήσει το όνειρό του όποιο κι αν είναι το τίμημα;
Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια οχυρωμένη πόλη δίπλα στη θάλασσα, ένας γέρος ακούει μια φωνή χαμένη από καιρό και ανακαλύπτει νέους κόσμους χωρίς ποτέ να βγαίνει από το σπίτι του. Αλλά ο επικείμενος κίνδυνος δε θα του επιτρέψει να μείνει κλεισμένος μέσα για πάντα.
Με φόντο μια Ευρώπη που την καταπίνει σιγά σιγά ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στην οποία οι ζωές συγκρούονται απρόβλεπτα, το Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε φωτίζει το πώς, παρά τις αντιξοότητες, οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν το καλό. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία θάρρους και θυσίας και για μια συγκλονιστική ελεγεία της αθωότητας.

5/4/17

Το κλειδί της Σάρα, της κ. Τατιάνα ντε Ροσνέ


 Κρίμα, πολύ κρίμα, το τελευταίο 1/3 του βιβλίου κατέστρεψε όλη τη συγκίνηση και την ιστορία που μπορούσε να πει. Κρίμαααα. 
Έχουμε δύο ιστορίες οι οποίες μέχρι ένα σημείο μας δίνονται σε παράλληλη αφήγηση. Την ιστορία της Σάρας, μια Εβραίας 10 ετών που ζούσε στο Παρίσι τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την ιστορία της Τζούλιας, περίπου 40 ετών που ζει στο Παρίσι το 2002.
Η Σάρα με την οικογένειά της απομακρύνονται από τη Γαλλική αστυνομία και μεταφέρονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η ιστορία της είναι όμορφα δοσμένη, αρκετά έντονη σε συναίσθημα και με μερικές περιγραφές που μπορούν να σου παγώσουν το αίμα αν μπορείς να συναισθανθείς τους ήρωες και να μπεις στη θέση τους (δυστυχώς γα εμένα, εγώ μπορώ και το κάνω συνεχώς και μάλιστα ασυναίσθητα). 
Υπάρχει και η ιστορία της Τζούλια, η οποία ερευνά την απομάκρυνση των Εβραίων επειδή γράφει ένα άρθρο για τα γεγονότα. Στην αρχή είναι όλα καλά, οι δύο ιστορίες είναι ισομερώς κατανεμημένες και ανά κεφάλαιο μεταφερόμαστε από το παρόν στο παρελθόν και μαθαίνουμε τα γεγονότα της ζωής της Σάρας. Αυτό διαρκεί περίπου μέχρι τη μέση του βιβλίου. Από εκεί και μετά, παρακολουθούμε τις έρευνες της Τζούλια που προσπαθεί να μάθει τα πάντα για την ιστορία της Σάρας. Ε, από κάποιο σημείο και μετά άρχισα να βαριέμαι. Ειδικά οι τελευταίες περίπου 50 σελίδες του βιβλίου δεν μου άρεσαν καθόλου, θα μπορούσαν και να λείπουν εντελώς. Από εκεί που πρωταγωνίστρια είναι η Σάρα και η ιστορία της ζωής της, ξαφνικά βρισκόμαστε να παρακολουθούμε τη ζωή της Τζούλια. Δεν με ενδιαφέρει ούτε η Τζούλια ούτε η ζωή της στον 21ο αιώνα.
Πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο που αφορά τα φριχτά γεγονότα του ολοκαυτώματος, δοσμένα μάλιστα μέσα από τα μάτια ενός δεκάχρονου παιδιού. Ταυτόχρονα έχουμε και μια προσωπική ιστορία που με κάνει να χάνω τον ύπνο μου. Σε όλη την ιστορία της Σάρας κυριαρχεί πετυχημένα η περιγραφή των συναισθημάτων της, της φρίκης, του τρόμου, του μίσους και της απέχθειας που αισθανόταν. Το βιβλίο είναι έντονο, υπάρχει δράση και αγωνία για το τί θα γίνει μετά. Και ξαφνικά, για λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω και αφού θα μπορούσε να κλείσει η ιστορία πολύ όμορφα, η συγγραφέας επιλέγει να προσθέσει άλλες περίπου 150 σελίδες στο βιβλίο της μεταφέροντάς μας στο παρόν και στην προσωπική ιστορία της Τζούλια. Πλέον η πρωταγωνίστρια είναι η Τζούλια και τα προσωπικά- οικογενειακά της προβλήματα, ενώ γίνονται συνέχεια αναφορές στην ιστορία της Σάρας που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την συνέχιση της ιστορίας. Τελειώνοντας το βιβλίο μου έμεινε στο μυαλό η Τζούλια, τόσο πολύ κατάφερε και έσβησε μέσα μου την βασική ιστορία της Σάρας. Κρίμα, πολύ κρίμα. 
Τέλος πάντων, πιστεύω ότι το βιβλίο αξίζει για το πρώτο μισό του αν το βρείτε διαβάστε το. 

Βαθμολογία: 6/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Παρίσι, 2002. Η Τζούλια Τζάρμοντ, Αμερικανίδα δημοσιογράφος, καλύπτει την επέτειο των γεγονότων του Βελ' ντ' Ιβ στο Παρίσι. Ανακαλύπτει με τρόμο το γολγοθά που έζησαν εκατοντάδες οικογένειες Εβραίων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς, και νιώθει να την ελκύει ιδιαίτερα το πεπρωμένο της μικρής Σάρας. Είναι αποφασισμένη να ερευνήσει την υπόθεση μέχρι τέλους, ακόμη και με τίμημα ό,τι αγαπά περισσότερο.
Παρίσι, 16 Ιουλίου 1942. Χαράματα, η γαλλική αστυνομία κάνει έφοδο στο σπίτι μιας οικογένειας. Ο μικρός Μισέλ, τρομαγμένος, κρύβεται σε μια ντουλάπα. Για να τον προστατέψει, η μεγάλη του αδελφή τον κλειδώνει μέσα και του δίνει την υπόσχεσή ότι θα γυρίσει να τον πάρει. Δεν ξέρει, όμως, ότι η ίδια θα βρεθεί ανάμεσα στα τέσσερις χιλιάδες παιδιά που θα συλληφθούν και θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εκείνη την ημέρα.

3/4/17

Ο τελευταίος κάτωνας, της κ. Matilde Asensi


Μερικές φορές θα ήθελα να είμαι μέσα στο μυαλό των συγγραφέων την ώρα που γεννιέται η ιδέα για το επόμενο βιβλίο τους. Πραγματικά απορώ πώς έκανε τη σύνδεση και έγραψε ένα βιβλίο (που θα το χαρακτηρίσω θρησκευτικού μυστηρίου) που να βασίζεται πάνω στο "Καθαρτήριο" από τη "Θεία κωμωδία" του Δάντη. Μπράβο της, μοναδική ιδέα. Αυτός ήταν βέβαια και ο παράγοντας που με έκανε να πάρω το βιβλίο για να το διαβάσω: η μοναδικότητα του θέματος.
Όμως κάπου εδώ σταματούν τα όσα μου άρεσαν στο βιβλίο. Κατ' αρχήν, βρήκα εξαιρετικά αδύναμες τις περιγραφές. Ή δεν μπόρεσα να ταυτιστώ καθόλου με τον τρόπο που περιέγραφε. Βάζει τους ήρωες να πάνε σε διάφορα μέρη, σε κατακόμβες, λαβυρίνθους, κρυμμένες υπόγειες αίθουσες, βρίσκουν τοιχογραφίες, ανάγλυφες παραστάσεις και διάφορα άλλα, και εγώ αφού διάβαζα τρεις και τέσσερις φορές την κάθε περιγραφή το προσπερνούσα και προχωρούσα στο κείμενο επειδή μου ήταν αδύνατον να φτιάξω εικόνα στο μυαλό μου. Κρίμα, πολύ κρίμα. Μακάρι εσείς να τα καταφέρετε καλύτερα από εμένα σε αυτόν τον τομέα.
Επίσης μέσα στο κείμενο υπήρχαν πολλές ιστορικές αναφορές κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου. Ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του βιβλίου, η ανάλυση του ιστορικού υποβάθρου ήταν τόσο μεγάλη που με κούρασε. Αναφέρεται κιόλας στην εποχή των Σταυροφοριών που δεν συμπαθώ καθόλου (χωρίς κανέναν προφανή λόγο) και μου ερχόταν να κλείσω το βιβλίο. Στο δεύτερο μισό καλυτερεύει η κατάσταση, μειώνεται ο όγκος των πληροφοριών, φτάνει και σε γεγονότα που λίγο- πολύ τα γνωρίζω, οπότε ήταν καλύτερα. 
Δεν θα σχολιάσω καθόλου τη σύνδεση που έχει κάνει με το έργο του Δάντη, δείτε το μόνοι σας, εξάλλου "Η Θεία Κωμωδία" είναι ένα έργο που δεν θέλησα ποτέ να το διαβάσω οπότε δεν θα είμαι αντικειμενική. Επίσης δεν θέλω να σχολιάσω το τέλος.
Αυτά... Αν σας αρέσουν οι περιπέτειες θρησκευτικού περιεχομένου δώστε του μια ευκαιρία, ίσως να σας αρέσει εσάς, δεν ξέρω...

Βαθμολογία: 4/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 
Κλέφτες ιερών κειμηλίων, χριστιανικές Eκκλησίες Ανατολής και Δύσης, μια σκοτεινή θρησκευτική αδελφότητα και η Θεία Κωμωδία του Ντάντε Αλιγκέρι αποτελούν τα κλειδιά της πλοκής αυτής της συναρπαστικής ιστορίας, όπου το μυστήριο και η περιπέτεια συνυπάρχουν καθηλώνοντας τον αναγνώστη.
Στα υπόγεια της πόλης του Βατικανού, χωμένη ανάμεσα σε κώδικες στο γραφείο της στο Μυστικό Αρχείο, η αδελφή Οτάβια Σαλίνα, παλαιογράφος διεθνούς κύρους, αναλαμβάνει την αποστολή να αποκρυπτογραφήσει τους παράξενους σκαριφισμούς που εμφανίζονται στο σώμα ενός νεκρού Αιθίοπα: πρόκειται για εφτά ελληνικά γράμματα κι εφτά σταυρούς. Tο μυστήριο περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα κομμάτια ξύλου που βρίσκονται δίπλα στο σώμα. Όλες οι υποψίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τμήματα του Τιμίου Σταυρού. Kι η επιβεβαίωση της υποψίας έρχεται όταν καλά φυλαγμένα τμήματα του Tιμίου Ξύλου, διάσπαρτα σε πολλές χώρες, αρχίζουν να εξαφανίζονται.
Μαζί με τον καθηγητή Μπόσγουελ, αρχαιολόγο από την Αλεξάνδρεια, και τον αξιωματικό της Ελβετικής Φρουράς του Βατικανού, Κάσπαρ Γκλάουζερ-Ρέιστ, η ηρωίδα καλείται να ανακαλύψει ποιος βρίσκεται πίσω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση των ιερών κειμηλίων από τις εκκλησίες ολόκληρου του κόσμου και θα ζήσει μια περιπέτεια γεμάτη αινίγματα: εφτά δοκιμασίες βασισμένες στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπου ο Ντάντε Αλιγκέρι και το Καθαρτήριο της Θείας Κωμωδίας φαίνεται να έχουν τα κλειδιά που ανοίγουν τις πύλες. Δοκιμασίες που θα τους οδηγήσουν σε εφτά πόλεις -από τη Ρώμη μέχρι την Αντιόχεια, περνώντας από τη Ραβένα, την Αθήνα, την Ιερουσαλήμ, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια- σε μια ριψοκίνδυνη και συναρπαστική διαδρομή, στην οποία θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν ποιος είναι ο Τελευταίος Κάτωνας.
Αξιοποιώντας στοιχεία της ιστορίας της τέχνης και της λογοτεχνίας ως βασικά στοιχεία της πλοκής, η Ματίλντε Ασένσι, μετά τη μεγάλη επιτυχία της με το έργο "Iacobus" ("O θησαυρός των ιπποτών" εκδ. Ψυχογιός), μας καλεί με το πιο περίτεχνο και, δίχως άλλο, το πιο φιλόδοξο μυθιστόρημά της σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στην ιστορία και στα πιο βαθιά κρυμμένα μυστικά του χριστιανισμού.